De Delftse stadspartijen hebben nooit een gezamenlijke strategie ontwikkeld.
Zo maar wat herinneringen naar aanleiding van de speech 25 jaar Stadsbelangen door Aad Meuleman

In 1989 kwam ik in Delft wonen.
Eind jaren negentig bezocht ik soms commissievergaderingen.
In die tijd schreef ik ingezonden brieven onder de naam hfvh de bruijn.

Tijdens bezoek aan een commissievergadering benaderde Wil Wijnmalen mij of ik eens wilde komen praten met Stadsbelangen.
Ik had daar geen belangstelling voor, de stijl was mij veels te degelijk en op het burgelijke af.
Alleen de stijl van Aad Bonthuis bewonderde ik.
Rauw en dauw, heerlijk.
Recht voor z’n raap met volledige dossierkennis precies zeggen wat je nou vindt.
“We waren het niet eens met een aantal zaken. Dat gooiden we in de openbaarheid”, herinnert Bonthuis zich.

Aad Meuleman mist die stijl en de partij is inmiddels terug naar af, nog maar 2 zeteltjes.
Weet je wat, we maken Aad Meuleman presidium voorzitter, hij kikt op status en aanzien. Bovendien hebben we zeker geen last van een ‘grote stadspartij’, stel je voor dat ze toch gaan samenwerken.
(2010 Onafhankelijk Delft + Stadsbelangen + Leefbaar Delft = 6 zetels)

Eind 2001 in de aanloop naar de verkiezingen deed Leefbaar Delft pogingen om samen te gaan met Stadsbelangen.
De fusie mogelijkheden werden besproken bij Stoelinga thuis met Smithuizen, de Wit en Fruyt van Hertog.
Aad Bonthuis vond alles best als de naam maar Stadsbelangen blijft.
De verdeeldheid van de stadspartijen daar was de coalitie jarenlang blij mee.
Nu is Stadsbelangen ingepakt door Aad Meuleman presidium voorzitter te maken.
Een ‘politiek smerig’ baantje met veel politieke ellende.
Aad Bonthuis ziet dat anders:
Inmiddels wordt Stadsbelangen wel degelijk serieus genomen, menen de twee. “Anders krijg je niet het voorzittersschap van het Presidium”.

Helaas kreeg ik geen uitnodiging voor de receptie, kan gebeuren.
Ik had mijn ‘oude vrienden’ wel weer eens willen zien.